سال قبل هم دوره ی کیامهر رو خریدم و هم تمام ۷ ترم شیمی عمومی استاد میرقادری.
درباره ی اینکه چقدر بابت جور شدن هزینه هاشون خون دل خوردم حرف نمیزنم.
اما فکر میکنم پکیج شیمی ،تا حدی به درد کنکور بخوره،و شاید اصلا فرصت دوباره ای به شیمی دادم.صرفا در حد مرحله ۱.
با اینکه زنده دل و کسری امیری در نگاه اول به هر یازدهمی ای که قصد شروع داره ی "نه" محکم میگن،اما من هم درباره ی هیچ المپیاد رسمی ای قصد جدی ندارم.
با وجود حکایت هایی که اساتید فعلی المپیاد در گوش دانش اموز ها زمزمه میکنن،اما امار امسال هم نشون داد که بُرد با بچه های انرژی،بعد علامه و فرزانگانه و باقی سمپاد هاست.
حالا منِ مدرسه دولتی؟ باید آسه برم و آسه بیام تا کسی حتی نفهمه که المپیاد میخونم،چون سال قبل به چشم دیدم که چقدر به دلایل نامعلوم از این قضیه فشار میخورن کادر مدرسه و نمیدونم هم چرا.
فعلا تا اول تیر ، قصد ندارم بهش بپردازم.همینکه بتونم معدلم رو به ۱۹ برسونم،با وضع فعلی درسیم مثل شاخ غول شکستنه.
امیدوارم بتونم از پسش بر بیام.هیچوقت فکرش رو نمیکردم که به جایی برسم،که معدل بالای ۱۹ برام مثل رویا باشه.شاید اون موقع ، با دوباره المپیاد خوندنم موافقت بشه.
برای سال یازدهم ، واقعا بهش نیاز دارم.
تازه،پای سواد رسانه هم به لیستم باز شده.
ببینیم چی میشه.
فعلا برم درس های فردا رو ی نگاهی بندازم.